(اِخ) نام قریه ای از مرو به سفلای رود خارقان.
لغت‌نامه دهخدا
[ لی یَ ] (ع ص نسبی) تأنیث آلیّ: اجسام آلیه.
(ع اِ) جِ اَمة. کنیزکان. پرستاران. - آم و عام؛ زن و ستور.
[ آم م ] (ع ص) قصدکننده. (مهذب الاسماء). قاصد.
(اِخ) نام شهری و نوعی جامه که بدانجا منسوب است.
(اِ) خاک توده کرده که نشان تیر بر آن نصب کنند. آماجگاه: گر موی بر آماج نهی موی بدوزی وین از گهر آموخته ای تو نه بتلقین.فرخی. چنان چون سوزن از وَشّیّ و آب روشن از توزی ز طوسی بیل بگذاری به ...
[ دَ / دِ شُ دَ ] (مص مرکب) بساختن. بسغدن. سغدن. آسغدن. بسیجیدن. سیجیدن. ساختن. شکردن. آراستن. حاضر، مهیا، مستعد، معد، مثمر، ممهد شدن. استعداد. تَهَیُّأ. تیار، بساز، بسامان، ساخته و پرداخته ...
[ دَ / دِ کَ دَ ] (مص مرکب) اِعداد. احتشاد. برساختن. ساختن. مهیا کردن. اشراط. تیار، راست، بسامان کردن. پرداختن. ساختن و پرداختن. آمادن.
[ دَ ] (مص) رجوع به آماریدن شود.
[ رَ / رِ ] (اِ) آمار.
[ گَ ] (ص مرکب) مأمور انجام کارهای آمار. مأمور احصائیّه. (فرهنگستان).
[ دَ ] (مص) آماردن. شمردن. بحساب آوردن. || مجازاً، اهمیت دادن. محلی نهادن. بروی خود آوردن : ساعتکی روی پیش دار و بِهُش باش کار بمن مان و برمگرد و میامار.سوزنی. تو از سر نغزیّ و لطیفیّ و ...