[ اَ وَ ] (ع ص) فراخ از هر چیزی. ج، جوح.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ وَ ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از جور. - امثال: اجور من قاضی سدوم (سدوم مدینه ای است از مداین قوم لوط) . (مجمع الأمثال میدانی).
[ اُ ] (ع مص) به شدن استخوان شکسته بر کجی و ناراستی. || بستن استخوان شکسته بر کجی و ناراستی. پیوستن استخوان شکسته. استخوان بر کژی وادربستن. (تاج المصادر).
[ اَ وَ ] (ع ن تف) گرسنه تر. - امثال: اَجوَعُ مِن ذئب . اجوع من کلبة حومل . (مجمع الأمثال میدانی).
[ اَ وَ فَ ] (ع اِ) تثنیهٔ اجوف (در حال نصب و جر). رجوع به اجوفان شود.
[ اَ وَ ] (اِخ) پشته هائی است مقابل پشتهٔ سلمی و أجأ و در آن آبی است و گفته اند اجول وادی یا کوهی است در دیار غطفان. (معجم البلدان).
[ ] (هندی، اِ) بهندی فودنج برّی است. (تحفهٔ حکیم مؤمن).
[ اَ ] (ع ص) کسی که ناخوش گرداند بر مردم ذاتهای ایشان را. (منتهی الارب). من یوجم الناس، ای یکرّه الیها انفسها. (تاج العروس).
[ اُ ] (ع اِ) جِ وَجْه. وجوه.
[ اَجْ یَ ] (ع اِ) جِ جِواء.
[ اَجْ ] (ع اِ) جِ جیل.
[ اَ ] (ع اِ) زبانهٔ آتش. (منتهی الارب). بانگ آتش. || (مص) زبانه زدن آتش. (تاج المصادر). و رجوع به ازیز شود. برافروخته شدن. ایتجاج.