چکیده فارسی
کمبود اکسی توسین و شروع خودبخودی زایمان و شیردهی در هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس
چکیده هدف: ما یک مورد زایمان طبیعی و شیردهی خود به خودی را در یک زن مبتلا به دیابت بی مزه مرکزی و مشکوک به کمبود اکسی توسین ثانویه به هیستیوسیتوز سلولی لانگرهانس (LCH) دوران کودکی گزارش می کنیم که ساقه هیپوفیز را درگیر می کند. گزارشهای مورد قبلی، زایمان واژینال خود به خود را در زنان مبتلا به پانهیپوفیتاریسم بدون شیردهی توصیف میکنند. مورد ما اولین موردی است که زایمان واژینال و شیردهی موفقیت آمیز را در یک زن مبتلا به اختلال عملکرد هیپوفیز خلفی ثانویه به LCH گزارش می کند. روش کار: یک زن 27 ساله حاملگی 1 پارا 0 با بارداری طبیعی برنامه ریزی شده مراجعه کرد. او در سن 9 سالگی به دیابت بی مزه مبتلا شد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ضخیم شدن منتشر ساقه هیپوفیز زیرپایی خط وسط را نشان داد که حاکی از یک فرآیند نفوذی است، به احتمال زیاد LCH. او با 6 ماه وینبلاستین، 6- مرکاپتوپورین و پردنیزون با عادی سازی ظاهر ساقه هیپوفیز تحت درمان قرار گرفت. دیابت بی مزه ادامه داشت و به دسموپرسین طولانی مدت نیاز داشت. با توجه به دیابت بی مزه مداوم و مستندات تصویربرداری تشدید مغناطیسی از درگیری ساقه هیپوفیز توسط LCH، تصور می شد که او کمبود اکسی توسین دارد. یافته ها: بیمار در هفته 39 و 4 روز زایمان خود به خودی واژینال داشت. هیچ اکسی توسین اگزوژن در طول زایمان مورد نیاز بود. نیاز او به دسموپرسین در طول بارداری و پس از زایمان بدون تغییر باقی ماند. او آغوز هنگام زایمان و شیر انتقالی بدون مداخله دارویی از روز چهارم پس از زایمان داشت. نتیجهگیری: کمبود وازوپرسین و احتمالی اکسی توسین ناشی از درگیری LCH ساقه هیپوفیز در دوران کودکی ممکن است از زایمان طبیعی یا شیردهی جلوگیری نکند. این مورد از ادبیات رو به رشد حمایت می کند که ترشح اکسی توسین هیپوفیز مادر ممکن است برای شروع و پیشرفت زایمان و شیردهی در انسان مورد نیاز نباشد. اختصارات: LCH = هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس؛ MRI = تصویربرداری رزونانس مغناطیسی
چکیده انگلیسی
Oxytocin Deficiency and Spontaneous onset of Labor and Lactation in Langerhans Cell Histiocytosis
ABSTRACT Objective: We report a case of spontaneous vaginal delivery and lactation in a female with central diabetes insipidus and suspected oxytocin deficiency secondary to childhood Langerhans cell histiocytosis (LCH) involving the pituitary stalk. Previous case reports describe spontaneous vaginal delivery in females with panhypopituitarism without ensuing lactation. Our case is the first to report successful spontaneous vaginal delivery and lactation in a female with posterior pituitary dysfunction secondary to LCH. Methods: A 27-year-old gravida 1, para 0 woman presented with a planned natural pregnancy. She developed diabetes insipidus at age 9. Magnetic resonance imaging demonstrated diffuse thickening of the midline infundibular pituitary stalk suggestive of an infiltrative process, most likely LCH. She was treated with 6 months of vinblastine, 6-mercaptopurine, and prednisone with normalization of pituitary stalk appearance. The diabetes insipidus persisted, requiring long-term desmopressin. She was presumed to have oxytocin deficiency given persistent diabetes insipidus and magnetic resonance imaging documentation of pituitary stalk involvement by LCH. Results: The patient had a spontaneous vaginal delivery at 39 weeks and 4 days. No exogenous oxytocin was required throughout parturition. Her desmopressin requirements remained unchanged throughout pregnancy and postpartum. She had colostrum at delivery and transitional milk without pharmacological intervention starting on postpartum day 4. Conclusion: Vasopressin and probable oxytocin deficiency from LCH involvement of the pituitary stalk in childhood may not prevent natural parturition or lactation. The case supports the growing literature that maternal pituitary oxytocin release may not be required for the onset and progression of labor and lactation in humans. Abbreviations: LCH = Langerhans cell histiocytosis;MRI = magnetic resonance imaging