۱. = گرسنه ۲. (حاصل مصدر) = گرسنگی
فرهنگ فارسی عمید
(گِ رِ تَ) (مص ل.) مخفف گریستن.
فرهنگ فارسی معین
[ گَ رَ ] (اِ) بمعنی گرستودن است که قپان باشد. (برهان) (انجمن آرا): خواهی به حسابش ده و خواهی به گزافه خواهی به ترازو ده و خواهی به گرستون. مولانا زرین (از شعوری ج ۲ ص ۳۰۲). || کیل و پی ...
لغت‌نامه دهخدا
[ گِ رِ ] (اِخ) عالم الهیات و از دانشمندانی که در مسئلهٔ بابل و تورات تحقیقات دارد. رجوع به ایران باستان ص ۶۴ شود.
(گُ رُ نِ) (ص.) مقابل سیر. مجازاً: بسیار نیازمند.
۱. انسان یا حیوان که معده‌اش خالی و محتاج غذا باشد. ۲. [مجاز] حریص؛ آزمند.
[ گُ رِ / رُ نَ / نِ / گُ سَ / سِ نَ / نِ تَ ] (مص مرکب) اِجاعَة. تَجَوُّع. تَعصیب. تَنَحُّسْ. (منتهی الارب).
(~. چَ) (ص مر.) کنایه از: بخیل و ممسک.
آزمند؛ حریص: ز من مرنج چو بسیار بنگرم سویت / گرسنه چشمم و سیری ندارم از رویت (سعدی: لغت‌نامه: گرسنه‌چشم).
[ گُ رِ / رُ نَ / نِ / گُ سَ / سِ نَ / نِ گَ دی دَ ] (مص مرکب) گرسنه شدن. گرسنه بودن. مَجاعة. تَجَوُّع. سغب. سغابة. سغوب. لَتح. غَرث. (منتهی الارب).
[ گُ رِ / رُ نَ / نِ / گُ سَ / سِ نَ / نِ چَ / چَ نِ کَ ] (اِخ) کنایه از برادران یوسف علیه السلام است. (برهان) (آنندراج): بر سر چاه شوق از تشنگان صف صف چنانک پیش یوسف گرسنه چشمان کنعان د ...
[ گُ رِ / رُ نَ / نِ ] (اِ) جِ گرسنه : خدای عزوجل تواند دانست که به گرسنگان چه رسد و چه رسید از نعمت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص ۲۶۳).