[ کَ لْ لَ / لِ گُ دَ / دِ ] (ص مرکب) در تداول عامه، آنکه سرش بزرگ و گنده باشد. (فرهنگ فارسی معین). آنکه جمجمهٔ بزرگ دارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || به کنایه، صاحب نفوذ. (فرهنگ ف ...
لغت‌نامه دهخدا
[ کُ لَ هْ ] (حامص مرکب) ابنه. (آنندراج). عمل کله گیر: قصد پدران نشانهٔ ناپاکی است این تاج ستانی ز کله گیری هاست. اشرف (از آنندراج). و رجوع به کله گیر شود.
[ ] (اِخ) دهی از دهستان ارنگه است که در بخش کرج شهرستان تهران واقع است و ۱۵۶ تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۱).
[ کَ هُ ] (اِخ) دهی از دهستان روضه چای است که در بخش حومهٔ شهرستان ارومیه واقع است و ۲۱۲ تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۴).
[ کُ لْ لُ هُ اَ مَ ] (ع ق مرکب) همگی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
[ کَ لَ ] (اِخ) دهی از دهستان قره پشلو است که در بخش مرکزی شهرستان زنجان واقع است و ۱۲۸ تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲).
[ کَ لْ لَ / لِ ] (اِ مرکب) افکندنیها از استخوانهای خرده و غضروفها و مانند آن از طعام موسوم به کیپا و کله پاچه. || (ص مرکب) سخت بی ارز. بسی بی سروپا (مردم).
(کِ لِ) [ ع. ] (اِفا.)۱- مؤنث آکل، خورنده.۲- خوره، جذام.۳- کنایه از: زن زشت و بدترکیب.
فرهنگ فارسی معین
جذام
فرهنگ فارسی عمید
[ کِ لَ ] (ع ص، اِ) تأنیث آکِل. خورنده (زن). || هر قرحه که گوشت را خورد. || خوره. خوره باد. (ربنجنی). || قسمی ریش که بر اندام افتد و گوشت را خورد. و این غیر ارمنی دانه است. جذام. و ...
(اِ کَ یا کِ لِ) [ معر. ] (اِ.) در اصل ایتالیایی به معنای بندر، بارانداز کشتی.
[ اِ کِ لِ ] (از ایتالیایی، اِ) (از ایتالیائی اسکالا) بندر. لنگرگاه. مرفأ. اسقاله. سقاله. اصقالة. (دزی ج ۱ ص ۲۳ و ۶۶۳). بارانداز. رجوع به اسقاله شود.