[ کُ لَ هْ ] (حامص مرکب) بمعنی پادشاهی باشد. (برهان). پادشاهی و سلطنت. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین): ترا میان سران کی رسد کله داری ز خون حلق تو خاکی نگشته لعل قبا. خاقانی. نه آن شد ک ...
لغت‌نامه دهخدا
[ کَ لْ لَ / لِ دِ ] (ص مرکب) کسی که شور و غوغای بیهوده کند. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). هنگامه ساز و غوغایی و زبان دراز و بدزبان و فتنه جو. (ناظم الاطباء): سر سختی و شلاق خورد کله دراز ...
[ کَ لْ لَ / لِ دَ ] (حامص مرکب) غوغا و هنگامه و فتنه و فساد. (ناظم الاطباء).
[ کُ لَ هْ ] (نف مرکب) کلاه دوز. دوزندهٔ کلاه. آنکه کلاه دوزد. آنکه شغل وی دوختن و ساختن کلاه باشد: چون سوزن باریک تو سازیم تن خویش ای ماه کله دوز کله بر تن ما دوز. سوزنی.
[ ] (اِخ) دهی از دهستان خرقان است که در بخش آوج شهرستان ساوه واقع است و ۱۲۸ تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۱).
[ کُ لِ سَ ] (اِخ) دهی از دهستان زنجانرود است که در بخش مرکزی شهرستان زنجان واقع است و ۲۷۰ تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲).
[ کُ لِ سَ ] (اِخ) دهی از دهستان اسالم است که در بخش مرکزی شهرستان طوالش واقع است و ۵۱۴ تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲).
[ ؟ سَ ] (اِخ) از شعب طایفهٔ عکاشه است که از طوایف هفت لنگ ایل بختیاری است. (از جغرافیای سیاسی کیهان، ص ۷۴).
[ کُ لَ هْ شَ جَ رَ / رِ ] (اِ مرکب) کله شجرا. (از اشتینگاس) (ناظم الاطباء). رجوع به کله شجرا شود.
[ کَ لْ لَ / لِ شَ ق ق / ق ] (ص مرکب) سخت سر. (ناظم الاطباء). کله شخ. خیره سر و ستیزه کار و مستبد برأی با جهل و نادانی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در تداول عامه، یک دنده. مستبد. (فرهنگ ف ...
[ کَ لْ لَ / لِ فُ ] (نف مرکب) کله پز. (ناظم الاطباء). و رجوع به کله پز شود.
[ کَ لْ لَ / لِ ] (اِ مرکب) گونه ای قارچ که بدان فقع گویند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به فقع شود.