عمل پختن؛ پختن.
فرهنگ فارسی عمید
پزشکی که مراقبت‌های عمومی پزشکی را بر عهده دارد و در زمینۀ خاصی تخصص ندارد [مدیریت سلامت]
واژه‌های مصوب فرهنگستان
پزشکی که تشخیص و مراقبت و درمان بیماران را بر عهده دارد [مدیریت سلامت]
کسی که در بیمارستان دستورهای پزشک را دربارۀ بیماران اجرا می‌کند؛ کمک‌پزشک؛ معین طبیب.
۱. دانش معالجۀ بیماران؛ طبابت. ٢. شغل و عمل پزشک؛ طبابت. ۳. (صفت نسبی، منسوب به پزشک) آنچه مربوط به معالجۀ بیماران است؛ طبی.
[ پِ زِ یِ یِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) طب تجربی. (فرهنگستان).
لغت‌نامه دهخدا
(~.)(اِمر.) کسی که در بیمارستان‌ها و یا مطب دستورهای پزشک را برای معالجه و بهبود مریض اجرا می‌کند.
فرهنگ فارسی معین
ابزار یا کاشتینه یا واکنشگر یا هر چیزی شبیه به آنها، به‌غیراز دارو و مواد شیمیایی، که در بدن قرار می‌گیرد و از آن برای تشخیص یا جلوگیری یا درمان بیماری استفاده شود [علوم دارویی] ...
شاخه‌ای از دندانپزشکی که به تشخیص و پیشگیری و درمان بدهمایی‌های دندانـی و ناهنـجـاری‌های دنـدانی ـ استخوانی می‌پردازد |||متـ . دندان‌آرایی، اَرتاپزشکی دندانی dental ...
شاخه‌ای از باکتری‌شناسی که به مطالعۀ باکتری‌های بیماری‌زا در انسان می‌پردازد [زیست‌شناسی - میکرب‌شناسی]
تخت مورداستفاده در اَرتاپزشکی که مجهز به وسایل مخصوص برای درمان بیماران است یا قابلیت تجهیز به این وسایل را دارد [اَرتاپزشکی]