= افتادن
فرهنگ فارسی عمید
[ فُ / فِ دَ ] (مص) فتادن. افتادن : از شهر تو رفتیم و تو را سیر ندیدیم وز شاخ درخت تو چنین خام فتیدیم. مولوی (دیوان شمس).
لغت‌نامه دهخدا
[ اُ دَ ] (مص) بظاهر ممال افتادن. اوفتادن. فتادن. فتیدن. بمعنی سقوط و جز آن. رجوع به افتادن شود. در بعض لهجه ها از جمله لهجهٔ مردم کاشان. (یادداشت بخط مؤلف): اخوص؛ چشم دوردرافتیده. (السامی ...
[ دَ ] (مص) صورتی از اوفتادن : گر سعیدی از مناره اوفتید بادش اندر جامه افتاد و رهید.مولوی. از آن بانگ دهل از عالم کل بدین دنیای فانی اوفتیدیم.مولوی.
(تَ دَ) (مص ل.) نک تفتن.
فرهنگ فارسی معین
[ خُ دَ ] (حامص) عمل خوابیدن. عمل خفتن. عمل بخواب شدن. || (ص لیاقت) قابل خوابیدن. قابل خفتن.
[ سُ دَ ] (مص) سفتن. (از آنندراج).
(ش گِ دَ) (مص ل.) تعجب کردن.
[ نُ / نِ / نَ هُ دَ ] (مص) پنهان کردن. پوشیده داشتن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به نهفتن شود.
[ کَ دَ ] (مص مرکب) مؤلف چراغ هدایت در ذیل ترکیب «آب شکستن در گلو» آرد: به معنی گره شدن آب است در گلو. و از بعضی لغات مروی است که به فارسی آن را واکفتیدن [ به کاف تازی ] نیز گویند. رجوع ب ...
چفتن؛ چفته شدن؛ خمیدن؛ خم شدن.