(خَ یا خِ) (اِ.) زره یا لباس جنگی.
فرهنگ فارسی معین
(خُ تَ) [ په. ] (مص ل.) خوابیدن، خواب کردن.
[ خُ تَ نِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کلچیدن شیر. خلاف بریدن شیر. (یادداشت بخط مؤلف).
لغت‌نامه دهخدا
[ خُ تَ دَ / دِ ] (نف) خسبنده. خوابنده. آنکه بخوابد. (یادداشت بخط مؤلف).
[ خُ تَ ] (ص نسبی) منسوب به خفتن. || (ص لیاقت) لایق خفتن. (ناظم الاطباء). - ناخفتنی؛ غیرلایق خفتن.
۱. خوابیده. ۲. درازکشیده. ۳. [مجاز] ازکاربازمانده؛ باطل؛ متوقف. ۴. [مجاز] غافل؛ بی‌خبر. ۵. [قدیمی] خمیده.
فرهنگ فارسی عمید
[ خُ تَ / تِ اَ ] (ص مرکب) که رکن های آن از کار بازداشته شده باشد. ساکن شده. ساکن. آرام : اگر جرعه ای بر زمین ریزی از می فلک چون زمین خفته ارکان نماید.خاقانی.
[ خُ تَ / تِ دِ ] (ص مرکب) مقابل بیداردل. دل مرده : صورروان خفته دلانیم چون خروس آهنگ دان پردهٔ دستان صبحگاه.خاقانی.
[ خُ تَ / تِ رِ / رُو ] (نف مرکب) آنکه در خواب راه رود. بیماری است که مبتلا بدان در خواب راه می رود بدون آنکه بیدار شود.
[ خُ تَ / تِ سَ یْ یا ] (ص مرکب) آنکه بر اثر نوعی بیماری در خواب راه می رود. خفته رو. (یادداشت بخط مؤلف).
[ خُ تَ / تِ چَ / چِ ] (ص مرکب) خوابیده چشم. آنکه چشم مخمور دارد. || آنکه چشم باز ندارد. افتاده چشم. اعمش. (زمخشری).
[ خُ ] (اِ) کابوس. خفتک. (ناظم الاطباء). و آن سنگینیی است که در خواب بر مردم افتد. عبدالجنه. (برهان قاطع). نیدلان. جاثوم. ضاغوت. سُکاجَه. (ملخص اللغات حسن خطیب) دِئثان. دَیَثانی. (یادداشت ...