[ پَ جُ تَ ] (مص مرکب) دوری کردن. اجتناب کردن. حذر نمودن. تحرز. احتراز کردن. توقی. اتقاء. اشاحه : دلاور چو پرهیز جوید ز جفت بماند به آسانی اندر نهفت.فردوسی.
لغت‌نامه دهخدا
کسی که قدمش میمون و مبارک باشد؛ خجسته‌پی؛ خوش‌قدم؛ نیک‌پی؛ مبارک‌پی: ای پیک پی‌خجسته که داری نشان دوست / با من مگو به‌جز سخن دل‌نشان دوست (سعدی۲: ۳۵۸).
فرهنگ فارسی عمید
[ پَ / پِ خُ جَ تَ / تِ ] (ص مرکب) مبارک پی. خجسته پی. مبارک قدم : خطا گفتم ای پی خجسته رقیب که شد دشمنی با غریبان قریب.نظامی. فرخ دو سروش پی خجسته در دست نشاطگه نشسته.نظامی. ای پیک پی خ ...
[ چَ جُ تَ ] (مص مرکب) جستجوی چراگاه کردن. مرتع جستن. پیدا کردن مرتع. دنبال چراگاه گشتن. تَمَرُّع. (منتهی الارب).
جایی که در آن درختان کاج بسیار باشد.
[ جِ ] (اِ مرکب) باغ کاج. زمینی که از او درختان کاج فراوان روییده باشد.
[ جُ تَ ] (مص مرکب) مراد خواستن. آمال و امانی طلبیدن. عیش و عشرت خواستن : خور و خواب و آرام جوید همی وزان زندگی، کام جوید همی.فردوسی. گهی نام جست اندر آن گاه کام جوان بد جوان وار برداشت گ ...
[ نَ / نِ جُ تَ ] (مص مرکب) انتقام کشیدن. انتقامجویی کردن. خونخواهی کردن. کینه کشیدن. کینه خواستن : ز ایوان به دشت آمد افراسیاب همی کرد بر کینه جستن شتاب.فردوسی. کینه نجوید مگر از دوستان ...
۱. خبیث؛ ملعون. ۲. پلید؛ ناپاک.
(گُ جَ تَ) [ په. ] (ص.) خبیث، ملعون. گجسته هم گفته می‌شود.
فرهنگ فارسی معین
[ گُ جَ تَ ] (پهلوی، ص) از پهلوی گجستک مقابل خجسته. خبیث. ملعون. بنفرین. رجیم. ... پلید و ناپاک . رجوع به گجسته شود.
[ گَ گَ جَ تَ ] (مص مرکب) بشوخی و چستی جستن. (آنندراج): ز هجر تیر گر خواهد جدا افتاد جان از من که گزگز میجهد پیوسته آن ابروکمان از من. سیفی بدیعی (از آنندراج).