۱. کنیۀ پالوده. ۲. کنیۀ هر مرد جاهل عالم‌نما. ۳. [مجاز] احمق؛ نادان.
فرهنگ فارسی عمید
اسم: ابوالعلا (پسر) (عربی) معنی: پدر علا کنیه پرستو
فرهنگ واژگان اسم‌ها
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) یکی از افاضل معروف دولت سلاجقه. او را با خطیرالملک وزیر محمودبن سنجر مقاوله ای است. رجوع به حبیب السیر ج ۱ ص ۳۸۳ شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) (خواجه...) یکی از افاضل روزگار خویش معاصر سلطان سنجر. رجوع به حبیب السیر ج ۱ ص ۳۸۳ شود.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) ابن اسحاق بن ابراهیم بن یزید. رجوع به ابن کرینب ابوالعلاء... شود. (قفطی ص ۲۸۸ و ۱۶۹).
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) ابن حسنویه. پس از آنکه بدربن حسنویه از جانب عضداللََّه بحکومت کردستان مستقر گشت ابوالعلاء و دیگر برادران خود را بکشت.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) ابن نمربن اسعد و بقولی سعد. از روات حدیث است و ابواسحاق سبیعی از او روایت کند.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) احمدبن صالح. رجوع به ابوالعلاء آبسکونی شود.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) احمدبن عبداللََّه بن سلیمان معری. رجوع به ابوالعلاء معری... شود.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) احمدبن عبیداللََّه بن حسن بن شقیرا. رجوع به احمد... شود.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) ایوب بن مسکین. از او یزیدبن هارون روایت کند.
[ اَ بُ ل عَ ] (اِخ) بختیاربن مملان. رجوع به بختیار... شود.