(اَ گُ یا گَ) (معر.) (اِ.)۱- عسل.۲- هر چیز شیرین.۳- آهنگی است از موسیقی قدیم.
فرهنگ فارسی معین
[ اَ گَ / گُ ] (اِ) عسل. شهد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (دهار). ختم. خو. دبس. ضحک. طریم. عسل. لئم. لعاب النحل. مزج. مجاج. مجاج النحل نسیلة. (از منتهی الارب). نوش. شهد. ثواب. ابلیم. ظیّ. ظ ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ گَ / گُ چَمْ بَ رَ / رِ ] (اِ مرکب) شان. شانه. شان عسل. (یادداشت مؤلف): هم از خوردنیها و هرگونه ساز که ما را بباید بروز دراز... ز خرما هزار و ز شکر هزار بود ساخته راست کرده شمار ده ود ...
[ اَ گَ / گُ ] (نف مرکب، اِ مرکب) محبض. چوبی که عسل به وی بیرون کنند. (یادداشت مؤلف).
شهد کم‌رطوبتی که از جوشاندن و سرد کردن سریع محلول غلیظ قند و شربت گلوکوز و سایر ترکیبات به دست می‌آید [علوم و فنّاوری غذا]
واژه‌های مصوب فرهنگستان
[ اَ گَ / گُ نَ / نِ ] (ص نسبی، اِ مرکب) نام حلوایی است و آن عسلی باشد که نیک بقوام آورده باشند و بر طبقی ریزند تا سخت شود و دندان گیر گردد. (برهان قاطع). نام حلوایی است که از انگبین پزند و ...
= ترنجبین
فرهنگ فارسی عمید
[ رَ / رُو غَ اَ گَ ] (اِ مرکب) چنگال. چنگالی از روغن و انگبین داغ کرده کنند و نان در آن اشکنه کنند: الغمیرة؛ نان که در روغن انگبین شکنند. (ملخص اللغات).
[ سِ رِ کِ اَ گَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از ترشی و چاشنی است که مرکب از آب و عسل و سرکه باشد. || دوشاب. (آنندراج) (برهان).
[ سِ اَ گَ ] (اِ مرکب) سکنجبین معرب آن است. (رشیدی). سکنجبین. سکنگبین. رجوع به همین کلمات شود.
[ ژِ اَ گَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نحل. ثول. (مهذب الاسماء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
ماده‌ای زردرنگ و اندکی شیرین که در بوتۀ گز تولید می‌شود و در تهیۀ شیرینی به کار می‌رود؛ شکرک بوتۀ گز.