[ لِ ] (ص نسبی) منسوب است به کالف که دژ استواری است در کنار جیحون. (از انساب سمعانی). رجوع به کالف شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ کَ لِ ] (اِ) دوایی است که آن را بادآورد گویند و به عربی شوکةالبیضا خوانند. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بادآورد. (تحفهٔ حکیم مؤمن). و رجوع به بادآورد شود.
یونی که در یک محلول، باری مخالف بار یون تشکیل‌دهندۀ محلول داشته باشد [شیمی]
واژه‌های مصوب فرهنگستان