[ اَ زَ ] (اِخ) عطاءبن سائب العلوی الکوفی. محدّث است.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ زَ ] (اِخ) عمربن شبّةبن عبیدبن ریطه. و نام شبّه پدر ابوزید، زید و کنیتش ابومعاذ بود. عمر از مردم بصره و مولی بنونمیر، شاعر اخباری فقیه صادق اللهجهٔ غیر مدخول الروایه است. او در دوشن ...
[ اَ زَ ] (اِخ) الغمری. او راست: تاریخ صقلیّه.
[ اَ زَ ] (اِخ) مازنی. یکی از فصحای عرب. محمدبن حبیب از او روایت کند. (ابن الندیم).
[ اَ زَ ] (اِخ) مخلدبن کیداد البربری الزناتی، از بنویفرن اباضی نکاری. معروف به صاحب الحمار. او بر حسن بن ابی القاسم خلیفهٔ عبیداللََّه اسمعیلی بمغرب خروج کرد و حسن را در مهدیّه محاصره کر ...
[ اَ زَ ] (اِخ) مروزی. رجوع به ابوزید محمدبن احمدبن عبداللََّه... شود.
[ اَ زَ ] (اِخ) معاذ. رجوع به ابوزید انصاری شود.
[ اَ زَ ] (اِخ) وثیمةبن موسی الفرات فارسی فسوی. رجوع به وثیمه... شود.
[ اَ زَ ] (اِخ) همام بن عبدالملک طیالسی. رجوع به همام... شود.
[ اَ زَ ] (اِخ) یحیی بن عبید. محدّث است.
[ اَ زَ ] (ع اِ مرکب) بوزیدان. عودالکهنیا. عودالصلیب. فاوانیا. عبدالسلام. عودالریح. zzz