[ مِ ] (ع ص) فرماینده. فرمانده. کارفرما. صاحب امر. ج، آمِرین. || (اِ) ششم روز از ایام عجوز یا چهارم روز آن.
لغت‌نامه دهخدا
[ مِ رُ بِ اَ مِلْ لاه ] (اِخ) لقب ابوعلی منصور، از خلفای فاطمی مصر. در سال ۴۹۵ هـ .ق . به پنجسالگی او را بخلافت برداشتند و در سنهٔ ۵۲۴ بقتل رسید.
فرمانی، زورکی، دستوری
فرهنگ واژه‌های سره
[ مَ ] (اِ) نام میوه ای بهندوستان شبیه به انبه.
[ مِ ] (ع ص، اِ) جِ آمِره.
(مِ نِ) (ق مر.) تحکم آمیز.
فرهنگ فارسی معین
[ مُ زَ دَ / دِ ] (نف) غافر. بخشاینده. عَفُوّ. غفور.
[ مُ ] (ص مرکب) آمرزشکار. آمرزنده. غافر. غفور. غفار. عَفُوّ. حسن التجاوز. کریم الصفح. جمیل الصفح. رحیم. راحم. بخشاینده : گناه من ار نامدی در شمار تو را نام کی بودی آمرزگار؟نظامی.
[ مُ ] (حامص مرکب) غفران. مغفرت. عفو. صفح. تجاوز. رحمت : جز این کاعتمادم بیاریّ تُست امیدم به آمرزگاریّ تُست.سعدی (بوستان).
(مُ دَ) [ په. ] (مص م.) بخشیده شدن گناه توسط خداوند. غفران، آمرزش، آمرزیش.
= آمرزش
فرهنگ فارسی عمید
[ مُ ] (اِمص) آمرزِش : نشان آمرزیش آن است که دل تو رقّتی یابد و آرامی یابد بطاعت. (کتاب المعارف).