[ طُ تَ ] (اِخ) طغای ترکان. یکی از دختران میرزا الغ بیک گورکان. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج ۳ ص ۵۴۲ شود.
لغتنامه دهخدا
[ طُ تُ ] (اِخ) یکی از بانوان حرم امیر حسین (رقیب امیر تیمور) که بعد از کشته شدن امیر حسین با سایر بانوان حرم او در حرم سرای امیر تیمور پذیرائی شدند. (حبیب السیر چ خیام ج ۳ ص ۴۱۸ و ۵۴۲).
[ چَ تُ ] (اِخ) دهی جزء دهستان نیمور بخش حومهٔ شهرستان محلات که در ۱۰ هزارگزی خاور محلات و ۳ هزارگزی خاور راه شوسهٔ دلیجان به خمین در کنار رودخانهٔ لعل بار واقع است. محصولش غلات، پنبه و صیفی ...