(مَ یِ) [ ع. ملائک ] (اِ.) جِ ملک ؛ فرشتگان.
فرهنگ فارسی معین
[ مَ یِ رَ ] (ص مرکب) فرشته صورت. زیباچهره : از این مه پاره ای عابدفریبی ملایک صورتی طاوس زیبی . (گلستان کلیات چ فروغی ص ۷۶).
لغت‌نامه دهخدا
[ مَ یِ مَ ظَ ] (ص مرکب) ملایک دیدار. فرشته طلعت. زیباروی : سرورفتاری صنوبرقامتی ماه رخساری ملایک منظری.سعدی.
[ مَ یِ نَ فَ ] (ص مرکب) که نفسی چون فرشتگان دارد. آنکه نفسی طیب چون فرشتگان دارد: آدمی نفس و ملایک نفسند پادشاسار و پیمبرسیرند.خاقانی.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.