۱. عزا؛ سوگ. ۲. سوگواری. * ماتم گرفتن: (مصدر لازم) ۱. عزا گرفتن؛ سوگواری کردن. ۲. [عامیانه، مجاز] غصه و اندوه بسیار داشتن.
فرهنگ فارسی عمید
[ تَ ] (از ع، اِ) مأتم. اندوه. غم. مصیبت. عزا. (ناظم الاطباء). سوک. عزا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مقابل سور. مقابل شادی : به چاره ز چنگال من دور شد همی ماتم او را از آن سور شد.فردوسی. ب ...
لغت‌نامه دهخدا
[ تَ تَ ] (مص مرکب) سوکواری کردن. عزاداری کردن : امیر ماتم داشتن بسیجید. (تاریخ بیهقی). ماتم پسر سخت نیکو بداشت و هر خردمند که این بشنید بپسندید. (تاریخ بیهقی). ماتم روزگار داشته ام که دگ ...
مصیبت‌دیده؛ سوگوار.
(~. زَ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.)۱- سوگوار، عزادار.۲- غمگین، اندوهگین.
فرهنگ فارسی معین
سوگوار، سوگ زده، داغدیده، اندوهگین
فرهنگ واژه‌های سره
(ی) (~. سَ) [ ع - فا. ] (اِمر.) ماتمکده، عزاخانه.
(~. گِ رِ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)۱- غصه دار شدن.۲- سوگواری کردن.
[ تَ ] (نف مرکب) ماتم زاینده. آنچه ماتم آرد. سوک بار. غم افزا. اندوه آور. اندوه بار.
[ تَ سَ ] (اِ مرکب) عزاخانه. مجلس فاتحه خوانی و تعزیه داری. (ناظم الاطباء). مصیبت سرا. ماتمکده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): ماتم سرای گشت سپهر چهارمین روح الامین به تعزیت آفتاب شد.خاقان ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.