[ حِ شَنْ ] (ع ق) بسیار. بغایت. بی نهایت. || بطور ظلم و قهر. (ناظم الاطباء).
لغت‌نامه دهخدا
[ حِ شَ ] (ع ص) زن زناکار و رسوا و بدکردار. روسپی. هریوه. (ناظم الاطباء). جنده : یله کی کردی هر فاحشه را جاهل گرنه از بیم حد و کشتن و دارستی؟ ناصرخسرو. شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی ...
(ح شَ یا ش) [ ع. فاحشة ] ۱- (ص.) زن بدکاره، روسپی.۲- (اِ.) کار بسیار زشت. ج. فواحش.
فرهنگ فارسی معین
روسپی، خودفروش، تن فروش
فرهنگ واژه‌های سره
[ حِ شَ / شِ ] (ص مرکب) مرد زناکار. روسپی باره. (ناظم الاطباء).
[ حِ شَ / شِ ] (حامص) زناکاری زنان. عمل فاحشه. || فضیحت و رسوایی. (ناظم الاطباء).
[ تَ حُ ] (ع مص) فحش گفتن و آشکار کردن آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || سخت زشت شدن. (دهار). از حد درگذشتن بدی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تزای ...
[ مُ حَ / حِ شَ / شِ ] (از ع، اِمص) مأخوذ از تازی، به یکدیگر فحش دادن و رد و بدل کردن فحش. (ناظم الاطباء). بدزبانی با یکدیگر. مباذأة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.