۱. = صیقلی ۲. [مجاز] روشن‌کننده.
فرهنگ فارسی عمید
[ صَ / صِ قَ گِ رِ تَ ] (مص مرکب) صیقل پذیرفتن. سوهان خوردن. قابل جلا بودن. درخور صیقل بودن : پیاپی بیفشان از آیینه گرد که صیقل نگیرد چو زنگار خورد.سعدی.
لغت‌نامه دهخدا
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.