(خَ) [ ع. ] (اِ.)۱ - جای خلوت.۲- مستراح.۳- فضا، فضای خالی از هوا.
فرهنگ فارسی معین
[ خَ ] (ع ص) جایی که در آن کسی نباشد. خلا. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). منه: مکان خلاء. || (اِ) خَلَا. رجوع به خَلاء (اِ) در این لغت نامه شود.
لغت‌نامه دهخدا
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.