(یَّ) [ ع. خاصیة ] (اِ.) ۱- سرشت، خوی.۲- فایده، اثر. ج. خصائص.
فرهنگ فارسی معین
یکی از خواص محلول که تنها به تعداد ذره‌های جسم حل‌شده بستگی داشته باشد [شیمی]
واژه‌های مصوب فرهنگستان
[ خاصْ صی یَ ] (نف مرکب) چیزی که واجد خاصیت است، چیزی که نافع است، داروئی که دارای نفع است: فلان ریشهٔ گیاه خاصیت دار است. سرکنگبین در مزاج صفراوی خاصیت دار است.
لغت‌نامه دهخدا
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.