[ مُ مَ ] (ع ص) فربه از روی خلقت. (منتهی الارب) (آنندراج) (غياث).
لغت‌نامه دهخدا
[ مُ سَ‌مْ مَ ] (ع اِ) نوعی طعام. (يادداشت مرحوم دهخدا). در تداول فارسی معمولاً مسما گويند. و رجوع به مسما شود.
[ مُ مَ نَ ] (ع ص) تأنيث مُسمن: امرأه مسمنه؛ زن فربه خلقی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مُسمنه. و رجوع به مُسمِنه شود.
[ مُ مِ نَ ] (ع ص) تأنيث مُسمن: أمرأه مسمنه؛ زن فربه خلقی. (از اقرب الموارد). مُسمَنه. و رجوع به مُسمَنه شود.
[ مُ سَ‌مْ مِ نَ ] (ع ص) تأنيث مُسمِّن. فربه‌کننده. ج، مسمّنات. (يادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به مسمن شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.