(~. دَ تِ) (اِمر.)۱- دسته‌ای گل.۲- مناره، منارة مساجد و معابد.
فرهنگ فارسی معین
[ گُ دَ تَ / تِ ] (اِ مرکب) اجازه. پروانه. رخصت. دستوری. اذن : مسکین که ز دهر جز دل خسته نیافت هرگز دَرِ آلاه ترا بسته نیافت ایام نریخت خون خصم تو چو گل تا از سر شمشیر تو گلدسته نیافت. ا ...
لغت‌نامه دهخدا
[ خِ گُ دَ تَ / تِ ] (اِخ) از ابنیهٔ دورهٔ صفوی واقع در باغ گلدسته که سی هزار متر مساحت آن باغ بوده و کاخ گلدسته به نام این باغ خوانده شده است. (از گزارشهای باستان شناسی ص ۲۰۵).
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.