[ گُ / گِ / گَ فَ / فِ ] (ص، اِ، ق) هرزه و بیهوه. کار عبث. (برهان). باطل : آنچه با رنج یافتیش و بذل تو به آسانی از گزافه مدیش.رودکی. بدانگونه او کشته شد زار و خوار گزافه نه بردارد این روزگ ...
لغت‌نامه دهخدا
[ گُ / گِ / گَ فَ / فِ ] (ص مرکب) گزافکار. تندرو. مسرف. مفرط. عبث کار. بیهوده کار: اندر دوید و مملکت او بغارتید با لشکری گزاف سپاهی گزافه کار.منوچهری. و رجوع به گزافه کاری شود.
[ گُ / گِ / گَ فَ / فِ ] (نف مرکب) گزافه گوی. گزاف گو. گزاف گوی. بیهوده گو. عبث گو. پرحرف. پرچانه. پرگو: نوش لب ز آن منش که خوی بود زن بُد و زن، گزافه گوی بُوَد. نظامی (هفت پیکر ص ۱۰۹).
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.