فتالیدن

۱. شکافتن؛ دریدن. ۲. افشاندن؛ پراکنده کردن: باد برآمد به شاخ‌ بید شکفته / بر سر می‌خواره برگ گل بفتالید (عمارۀ مروزی: شاعران بی‌دیوان: ۳۵۶).