(س دِ) (ص مر.) روشنایی کمی که هنگام آغاز صبح در آسمان مشرق پدیدار می‌شود، سفیده.
فرهنگ فارسی معین
[ سَ / سِ دَ / دِ کَ دَ ] (مص مرکب) سپیده بر روی مالیدن : گفتم که سپیده کرده ای بهر کسی. عمربن مسعود. و رجوع به سپیده شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ سَ / سِ دَ / دِ دَ ] (اِ مرکب) سحرگاه و دم صبح صادق. (برهان). گاه طلوع صبح صادق و دمیدن سپیده. (آنندراج). صبح صادق. (غیاث). سحر. (شرفنامه). فلق. مُغْرَب. (منتهی الارب): دلخسته و مجروحم ...
[ سَ / سِ دَ / دِ پَ ] (اِ مرکب) صبح کاذب. (ناظم الاطباء).
[ اِ دَ / دِ ] (اِ) سپیده. لک سپید. سپیدی چشم. (رشیدی): و اسپیدهٔ چشم که از قرحه پدید آمده باشد زائل گرداند. (ذخیرهٔ خوارزمشاهی). || تخمهٔ اطفال از شیر که چون پنیری شیر خورده برگرداند. | ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.