۱. آنچه از چهار جزء تشکیل شده باشد؛ چهارتایی. ۲. (اسم) (ادبی) شعری متشکل از چهار مصراع که مصراع اول و دوم و چهارم آن هم‌قافیه و بر وزن «لا حول و لا قوة الا بالله» باشد و ممکن است مصراع سوم آن نیز با دیگر مصراع‌ها هم‌قافیه باشد، مانند این شعر: خط یافته بر دایرۀ حسن تو راه / یا مور احاطه کرده بر خرمن ماه ـ یا دود دلم چشمۀ خود کرده سیاه / لا حول و لا قوة الا بالله. δ اگر به‌ این وزن نباشد آن را دوبیتی می‌گویند.