قلب؛ دل.
فرهنگ فارسی عمید
[ دَلْ لَ ] (اِخ) نام زنی حیله گر مشهور. (از آنندراج) (از انجمن آرا). نام زنی حیله گر، و او را دلهٔ محتاله گویند و حکایت و افسانه ای دارد، و عوام آنرا دله مختار [ دَ لَ / لِ مُ ] گویند. نا ...
لغت‌نامه دهخدا
[ دَلْ لَ / لِ / دَ لَ / لِ ] (اِ) پوست خشک. ریم خشک بر روی ریش. چرک خشک که بر روی ریشی یا خستگی بندد. یک ورقه ریم خشک شده بر سر ریش یا خستگی. پوست خشک بر روی جراحت پدیدآمده. قشری از ریم خ ...
(~. دُ)(ص مر.) دزد چیزهای بی - ارزش و کم بها.
فرهنگ فارسی معین
[ دَ لَ / لِ کَ دَ ] (مص مرکب) کسی را به دلگی عادت دادن. (از فرهنگ لغات عامیانه).
[ دِ لَ / لِ ] (اِ) اَشَنَک که گیاهی است. رجوع به اشنک شود.
[ دِ ] (ع اِ) شیر. (منتهی الارب). اسد. (ذیل اقرب الموارد از قاموس). || (ص) مرد رسای دوربین. (منتهی الارب). شخص رسا در امور. (از اقرب الموارد).
[ دَ هَ ثَ ] (ع اِ مص) شتابی و پیشروی. (منتهی الارب). شتافتن و پیش رفتن. (از اقرب الموارد).
[ دَ لَ مَ سَ ] (ع ص) مؤنث دلهمس. هائل و هولناک. گویند: ظلمة دلهمسة؛ یعنی تاریکی هولناک. (از ذیل اقرب الموارد از تاج).
[ دَلْ لَ یِ مُ لَ / لِ ] (اِخ) نام زنی داستانی سخت مکار و حیله ور. رجوع به دلّه شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.