[ خَ ] (ع ص) ناقهٔ حرونی کرده که جا را نگذارد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). منه: ناقه خلوء.
لغت‌نامه دهخدا
[ خَ لْ ] (اِ) عُلَقّی. گیاهی است. (یادداشت بخط مؤلف).
[ خَ ] (ع ص) زن فریبنده و دروغ زن. (منتهی الارب) (تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد).
[ خَ لْ وَ ] (ع مص) گرد آمدن با وی در خلوت. || تبری کردن از کاری. || فرستادن چیز. || ریشخند کردن کسی را. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). منه: خلایة.
۱. فاقد ازدحام و شلوغی: شهر خلوت. ۲. (اسم مصدر) تنهایی. ۳. (اسم مصدر) تنها ماندن با معشوق. ۴. (اسم) جای فاقد ازدحام و شلوغی. ۵. (اسم مصدر) (تصوف) دوری گزیدن سالک از مردم برای تزکیۀ نفس ...
فرهنگ فارسی عمید
[ خَ لْ وَ ] (ع اِ) انزوا. عزلت. (یادداشت بخط مؤلف): هزار زاره کنم نشنوند زارهٔ من به خلوت اندر نزدیک خویش زاره کنم. دقیقی. خلوتی کز فقر سازی خیمهٔ مهدی شناس زحمتی کز خلق بینی موکب دجال د ...
[ خَ لْ وَ تِ صَ ] (اِخ) نام جایی است در حوالی تفت یزد. (آنندراج): تا خلوت باصفا نبینی در تفت روی و جا نبینی نقشی که بمدعا نشسته در خلوت باصفا نشسته.تأثیر (از آنندراج).
(نِ) [ ع - فا. ] (اِمر.)۱- جای آسایش.۲- اطاق مخصوص.۳- شبستان.۴- نمازخانه.
فرهنگ فارسی معین
[ خَ لْ وَ گُ دَ ] (مص مرکب) عزلت گزیدن. انزواء اختیار کردن. منزوی شدن. (یادداشت بخط مؤلف).
[ خَ لْ وَ رَ / رُو ] (نف مرکب) ریاضت کش. درویش. آنکه طالب خلوت است عبادت را: جز او هر که را دیدم از خسروان ندیدم در او جای خلوت روان.نظامی.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.