۱. زمینی که در آن چاه بسیار باشد. ۲. سر چاه؛ دهانۀ چاه. ۳. مطلق چاه: دو‌پایش فروشد به یک چاهسار / نبد جای آویزش و کارزار (فردوسی: ۵/۴۵۲)، چاهساری هزارپایه در او / ناشده کس مگر که سایه در او (نظامی۴: ۶۷۵).