نوعی داروی آنتی‌بیوتیک که اثر شدیدی در کشتن بسیاری از میکروب‌ها دارد. در معالجۀ ذات‌الریه و زخم‌های چرک‌آلود و امراض مقاربتی به کار می‌رود. آن را به‌صورت محلول تزریق می‌کنند یا مانند گَرد روی زخم می‌پاشند. از یک قسم کفک موسوم به «پنیسیلیوم نوتاتوم» گرفته می‌شود. δ در سال ۱۹۲۹ در لندن توسط دکتر فلمینگ کشف شد.