گیاهی با ساقۀ ستبر و کوتاه و شاخه‌های نازک و برگ‌های درشت و گل‌های زرد یا سرخ‌رنگ که پس از رسیدن، شکافته می‌شود و از میان آن دانه‌هایی بیرون می‌آید که اطراف آن‌ها را تارهای سفید فراگرفته است. * پنبه کردن: (مصدر متعدی) ۱. رشته‌ای را باز کردن و به‌صورت پنبه درآوردن. ۲. [مجاز] پراکنده کردن؛ متفرق ساختن: پنبه کنم لشکرشان را چنان / کز تنشان پنبه شود استخوان (امیرخسرو: مجمع‌الفرس: پنبه کردن). ۳. [مجاز] نرم کردن. ۴. [مجاز] عاجز کردن. * پنبهٴ کوهی: ۱. پنبۀ نسوز. ۲. نام تجارتی هریک از اقسام مختلف سیلیکات‌های معدنی منیزیم که به شکل رگه‌هایی در بعضی سنگ‌ها یافت می‌شود.