[ بَ / بِ هُ دَ / دِ ] (اِ) بیهود. بیهوده. جامه ای را گویند که از حرارت آتش زرد شده باشد. (برهان). رجوع به بیهوده شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ هُ دَ / دِ سَ ] (نف مرکب مرخم) بیهوده سرای. که یاوه و ناراست سراید. سخنسرای بیهوده. یافه سرای : جز مدح شاه بیهده گوئیست شاعری هشتاد سال بس که بدی بیهده سرای. سوزنی. رجوع به بیهده و بیه ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.