(~. پَ) (ص مر.) آن که آرزوی ترقی بسیار دارد.
فرهنگ فارسی معین
[ بُ لَ پَ ] (حامص مرکب) عمل و حالت بلندپرواز. (فرهنگ فارسی معین): ز چرخ صید کند نسر طایر و واقع عقاب همت او از بلندپروازی.سوزنی. || کنایه از لاف و گزاف و اظهار تجمل و خودنمایی و خودستا ...
لغتنامه دهخدا
کاربر گرامی، میتوانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.