(نِ یا نَ) (اِ.)۱- طبیعت، سرشت، ذات.۲- نژاد، نسب.۳- رسم، روش.
فرهنگ فارسی معین
(نِ یا نَ دَ) (مص م.)۱- نشاندن، نصب کردن.۲- قرار دادن.
۱. گذاردهشده؛ گذاشته. ۲. مقدرکرده؛ مقدر. ۳. (اسم) ذخیره؛ پسانداز. ۴. (اسم) ودیعه؛ سپرده. ۵. گسترده؛ چیده. ۶. مدفون. ۷. استوار.
فرهنگ فارسی عمید
[ نِ / نَ دَ / دِ ] (ن مف) گذاشته. (ناظم الاطباء). قرارداده شده. وضع شده : چو خسرو بدید آن دو شیر ژیان نهاده یکی افسر اندر میان.فردوسی. دو سه دانه دیدند آنجا نهاده، برداشتند و پیش تخت شاه ...
لغتنامه دهخدا
[ نِ / نَ ] (ص نسبی) منسوب به نهاد. سرشتی. خلقی. فطری. غریزی. طبیعی. جبلی. طبعی. (یادداشت مؤلف).
[ تَ نِ / نَ ] (ص مرکب) آنکه طبع آتش دارد. آنکه برنگ آتش است : چو گلبن از تن آتش نهاد عکس افکند بشاخ او بر دُرّاج شد ابستاخوان.خسروانی.
(~. سَ. نَ دَ) (مص م.) از یاد بردن، از سر بیرون کردن.
[ اَ سَ بَ سَ نِ / نَ دَ ] (مص مرکب) تاج بر سر نهادن. و رجوع به افسر و ترکیبات آن شود.
[ اَ نَ نِ / نَ دَ ] (مص مرکب) امانت گذاشتن. سپردن چیزی بکسی به امانت.
[ اَ دَ مِ نِ / نَ دَ ] (مص مرکب) درمیان گذاشتن : بگفت ارنهی با من اندر میان چو یاران یکدل بکوشم بجان.(بوستان). و رجوع به نهادن شود.
کاربر گرامی، میتوانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.