[ بَ ] (نف مرکب) آموزندهٔ بدی و شرارت. (ناظم الاطباء). آنکه چیزهای بد به دیگران یاد دهد. کسی که پندهای نادرست دهد. مقابل نیک آموز. (فرهنگ فارسی معین). بدآموزنده : گرزم بدآموز گفت از خرد ...
لغت‌نامه دهخدا
عمل بدآموز؛ یاد دادن رفتارهای بد و غیراخلاقی.
فرهنگ فارسی عمید
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.