[ یُ هَ ] (فرانسوی، اِ)(اصطلاح پزشکی) آلکالوئید حاصل از درخت یوهمبه که دارای اثر تقویت دهندهٔ قوهٔ باه است و از این جهت همراه با موادی که خواص مشابه دارند نظیر فسفور دوزنک و استریکنین مصرف می شود. مصرف این آلکالوئید در موارد عدم توانایی حاصل از ضعف اعصاب توصیه شده است و به علاوه بازکنندهٔ خون قاعدگی و کم کنندهٔ فشار خون است. یوهمبین در مصارف داخلی روزانه به مقدار ۵ تا ۱۰ میلی گرم به صورت قرصهای ۵میلی گرمی مصرف می شود. حداکثر مصرف آن به صورت کلریدرات ۱۰/۰ گرم (۱۰ میلی گرم) در یک دفعه و ۰۲/۰ گرم (۲ میلی گرم) در ۲۴ ساعت است.