[ وَ دِ قَ زْ ] (اِخ) میرزا طاهر، از شعرا و فضلای ایرانی در عهد صفویه مورخ رسمی دربار شاه عباس دوم بود و در سال ۱۰۱۱ هـ . ق. وزیر شاه سلیمان صفوی شد و در آخر گوشه گیری اختیار کرد. از آثار معروف وی تاریخ شاه عباس دوم است آثاری هم به نظم و نثر به زبان فارسی و ترکی دارد. وی به سال ۱۱۲۰ هـ . ق. درگذشت. ازوست: پیش من در طلب یار به حسرت مردن به از آن است که پرسم ز کسی یار کجاست. (آتشکدهٔ آذر ص ۲۲۹ و مجمع الفصحاء ج ۲ ص ۵۰).