[ وَ جَ ] (ع اِ) جِ وجنة. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (دهار). جِ وجنه که به معنی رخسارهٔ آدمی باشد و موی ریش در آنجا نمیروید و آن پهلوی بینی و زیر چشم میباشد و آن موضوع اگرچه جز رخساره است مگر مجازاً رخساره را گفته میشود. (آنندراج) (غیاث اللغات): و اشک ندامت بر صفحات وجنات از فوارهٔ دیدگان رها کرد. (سندبادنامه ص ۱۵۳). رجوع به وجنة شود.