[ هَ وام م ] (ع اِ) جِ هامَّة. (منتهی الارب). به معنی حشرات الارض مثل مار و کژدم و راسو و مور و هر خزنده و گزنده است. (غیاث). در فارسی به تخفیف هم به کار رفته است : بسا که تو به ره اندر ز بهر دانگی سیم شکست خواهی خوردن ز پشه و ز هوام. فرخی. جرم زمین تا قرار یافت ز عدلت بس نفس شکر کز هوام برآمد.خاقانی. اندرافتادند درهم ز ازدحام همچو اندر دوغ گندیده هوام.مولوی.