[ نَ وَ تَ ] (مص) پیچیدن. (غیاث اللغات) (برهان قاطع) (آنندراج). درنوردیدن. (برهان قاطع). نوردیدن. (غیاث اللغات). لای چیزی پیچیدن : چو آن خرد را سیر دادند شیر نوشتندش اندر میان حریر.فردوسی. کشته و برکشته چند روز گذشته در کفنی هیچ کشته را ننوشته.منوچهری. برون کرد از تن مر آن جامه را نوشت اندر آن جامه آن نامه را. شمسی (یوسف و زلیخا). || پیچیدن و لوله کردن، چنانکه طومار را. نوردیدن. نیز رجوع به نوردیدن شود: امیر چون نامه بخواند بنوشت و به غلامی خاص داد. (تاریخ بیهقی ص ۱۵۹). || نوردیدن. بالا زدن. برگرداندن. (یادداشت مؤلف). لبهٔ جامه را تا زدن و برگرداندن. نیز رجوع به نورد و نورد جامه شود: جوانان ز پاکی و از راستی نوشتند بر پشت دست آستی.فردوسی. || تا کردن. ته کردن. رجوع به معنی قبلی و بعدی شود. || برچیدن. فراچیدن. جمع کردن. مقابل گستردن : چو بود کیسه و جیب من از درم خالی دلم ز صحن امل فرش خرمی بنوشت. فرخی. چو بنوشت آن فرش زربفت راغ همه گنبد سبز شد پرچراغ.اسدی. بامدادان که روز روشن گشت شب تاریک فرش خود بنوشت.نظامی. || منسوخ کردن. برچیدن و برداشتن : امسال نام چند حصار قوی نوشت در هر یکی شهی سپه آرای و محتشم. فرخی. رستم سزا بودی چو او بر پیل جستی چاکرش ننوشت کفر و شرک را جز تیغ ایمان گسترش. ناصرخسرو. و رسوم بددینان بنوشت. (راحة الصدور راوندی). || طی کردن. (برهان قاطع). درنوردیدن. (ناظم الاطباء). قطع کردن. بریدن. سپردن. پیمودن. درنوشتن. (یادداشت مؤلف): دهد شاه را بنده مژده ز بخت که بنوشتم این دیوکش راه سخت.اسدی. که اسباط فرخ نوشتند راه به کنعان رسیدند با دستگاه. شمسی (یوسف و زلیخا). دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست پائی که ره وصل نوشتی پیوست.خاقانی. گوئی آن دم کز چَهِ مغرب ره مشرق نوشت میغ بر مهر و زحل بر زبرقان افشانده اند. خاقانی. بنوشته هفت چرخ و رسیده به مستقیم بگذشته از مسافت و رفته به منتهی. خاقانی. در رساتیق می گشت و مشارع و مناهل می نوشت. (سندبادنامه ص ۳۰۴). وز آن سوی دگر شیرین به شبدیز جهان را می نوشت ازبهر پرویز.نظامی. چو بنوشت آسمان را فرش بر فرش به استقبالش آمد تارک عرش.نظامی. خو کرده به کوه و دشت گشتن جولان زدن و جهان نوشتن.نظامی. ندانی که سعدی مکان از چه یافت نه هامون نوشت و نه دریا شکافت.سعدی. ترکیب ها: - اندرنوشتن. بازنوشتن. برنوشتن. درنوشتن. فرونوشتن. رجوع به هر یک از این مدخل ها شود.