[ نِ بَ بَ تَ ] (مص مرکب) نقاب بر رخ زدن : ز سر بنهاد شاخ گل به باغ آن تاج پر درش به رخ بربست خورشید آن نقاب خز خلقانش. ناصرخسرو. پری روی از نظر غایب نگردد وگر صد بار بربندد نقابی.سعدی.