(اَ کَ دَ) [ په. ] (مص م.)۱- انداختن، پرت کردن.۲- گستردن.۳- از قلم انداختن، به حساب نیاوردن.۴- شکست دادن.۵- جا گرفتن، اقامت کردن.
فرهنگ فارسی معین
[ اَ کَ دَ ] (ص لیاقت، اِ) قابل انداختن. انداختنی. ساقطکردنی. بریدنی. (یادداشت مؤلف). هر چیز که سزاوار و لایق دور انداختن باشد. (ناظم الاطباء). || قابل کاشتن. کاشتنی : و بفرمود تا تخم ا ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ تَ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) فال گرفتن. تفأل : به ایرانیان گفت کامشب به می یکی اختری افکنم نیک پی.فردوسی. و رجوع به اختر... شود.
[ دَرْ سَ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) کنایه از مغرور و متکبر بودن. (آنندراج) (مجموعهٔ مترادفات ص ۲۵۶). رجوع به باد در زیر دامن داشتن، باد در کلاه بودن، باد در کلاه داشتن، باد در کلاه افکندن، باد ...
[ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) دور افکندن. بدور انداختن. || بمجاز نقض عهد کردن. پیمان شکستن. فسخ و ابطال بیع کردن : و بگوئید که ما عهد بازافکنیم، همه پیش ابوسفیان بازآمدند. (قصص الانبیاء ص ۲۲۳). ...
[ بَ دَ تَ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) کنایه از نوشتن. (برهان) (آنندراج) (مجموعهٔ مترادفات). بر دفتر نوشتن و ثبت کردن. (ناظم الاطباء): که این خوش حدیثی است بر دفتر افکن. خاقانی. حدیث عشق را بر د ...
[ بَ زَ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) بر زمین زدن. به پستی و حقارت و نیستی و نابودی رساندن کسی را.
[ بُ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) بنا نهادن. (آنندراج). پی افکندن. (فرهنگ فارسی معین): چه نکو گفت آن بزرگ استاد که وی افکند شعر را بنیاد.سنائی. سراینده چنین افکند بنیاد که چون در عشق شیرین مرد فره ...
[ بَ نَ / نِ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) عذر بیجا و ناپسند آوردن : دل از سودای شیرین در غم افکند بهانه بر فراق مریم افکند. میرحسن (از آنندراج).
[ بِ هَ بَ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) در جنگ و ستیز انداختن دو تن یا دو گروه را: بهمْشان برافکنده یکبارگی همی تاخت تا قلبگه بارگی.اسدی.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.