( اَ ) (اِ.) سنگی که با آن کارد و شمشیر و مانند آن را تیز کنند.
فرهنگ فارسی معین
[ اَ نَ / نِ تَ ] (مص مرکب) مشهور ساختن. شهره گردانیدن. سمر کردن : گر ساخت کوهکن را افسانه عشق شیرین پیدا کنیم ما هم افسانه ساز دیگر. آصفی شیرازی (از ارمغان آصفی). افسون پندگویان افسانه س ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ نَ / نِ فَ دَ ] (مص مرکب) درک کردن افسانه. فهمیدن حکایت و سرگذشت : نمی فهمد کسی افسانهٔ ما را در این محفل من و شمعیم داغ از دولت آتش زبانیها. حزین اصفهانی (از ارمغان آصفی). رجوع به ا ...
[ اَ نَ / نِ پَ رُ تَ ] (مص مرکب) قبول کردن افسانه : مجنون تو افسانه و افسون نپذیرد با بیخردی پند فلاطون نپذیرد. طالب آملی (از ارمغان آصفی).
[ اَ نَ / نِ خوا / خا ] (حامص مرکب) افسانه سرایی. افسانه گفتن. داستان سرائی : زلیخا چون شنید آن مهربانی فسون پردازی و افسانه خوانی. جامی (از ارمغان آصفی).
[ اَ نَ / نِ سَ ] (نف مرکب) افسانه ساز. افسانه سگال. آنکه قصه میگوید. (ناظم الاطباء): افسانه سنج نیست لب خونچکان ما صد جان گزنده حرف چکد از زبان ما. طالب آملی (از ارمغان آصفی).
[ اَ نَ / نِ نِ ] (حامص مرکب) داستان نویسی. عمل افسانه نویسنده. قصه نویسی. رجوع به افسانه شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.