ناصیه‌کوبان

[ یَ / یِ ] (ق مرکب) سجده کنان. در حالت پیشانی به زمین سائیدن : پای کوبان بحرم رفتم و عیبم کردند بر در دیر مغان ناصیه کوبان رفتم. عرفی (ازآنندراج).