[ یَ / یِ ] (اِ مرکب) مساجد. (از آنندراج). جای ناصیه به زمین کوفتن. جای پیشانی به زمین سائیدن. سجده گاه مسجد. || (نف مرکب) آنکه پیشانی خود را به زمین می مالد و فروتن و خاضع و متواضع و کسی که خود را پست و دون و حقیر می شمارد. (ناظم الاطباء). کسی که پیشانی به زمین می ساید. ناصیه سای.