ناسزاوار آمدن

[ سَ مَ دَ ] (مص مرکب) ناپسند بودن. ناپسند آمدن. ناخوش آمدن : گرت خوی من آمد ناسزاوار تو خوی نیک خویش از دست مگذار. سعدی.