[ مُ ظَفْ فَ رِ اَیْ يو ] (اِخ) تقی‌الدين عمربن شاهنشاه‌بن ايوب، امير و صاحب حماه بود. وی پسر برادر صلاح الدين‌ ايوبی است که مردی شجاع بود. مدتی والی‌ ولايات و نايب مناب پدر در مصر شد. و سپس در سال 582 حماه را به او بخشيدند و او در آنجا ساکن شد. سپس قلعهٔ منازگرد را که از نواحی خلاط بود محاصره کرد آنجا را گرفت و همانجا درگذشت و به حماه دفن‌ گرديد. (از اعلام زرکلی ج 2 ص‌715).