[ مُ لِ ] (اِخ) ابن احمدبن ابیعبيدهٔ
بلنسی، معروف به صاحب قبله (از آن رو که
کثيرالصلوه بود). عالم به فلکيات و فقه و
حديث. در مکه از علیبن عبدالعزيز و به مصر
از مزنی و ربيعبن سليمان مرادی و يونسبن
عبدالاعلی و محمدبن عبداللََّهبن عبدالحکيم و
جز آنان علم و حديث فراگرفت. (از يادداشت
مرحوم دهخدا).